“Yedisinde neyse yetmişinde odur” sözü ne kadar doğru?

Çoğu insan ergenlik dönemlerinde yaptığı seçimlerden utanç duyar ve bunları bir an önce unutmak ister. Bilirsiniz, “ne kadar kötü giyiniyormuşum, ben bu şarkıları nasıl dinlemişim?” gibi ifadeleri çok duyarız. Buna rağmen, “yedisinde neyse yetmişinde odur” gibi Türk toplumu olarak sıkça kullandığımız bir söz var. Peki ya gerçekten öyle değilse?

Psikoloji ve Yaşlanma (Physcology and Aging) dergisinde yayımlanan, alanındaki en uzun soluklu çalışma olarak gösterilen bilimsel bir araştırma, tıpkı fiziksel görünüş gibi kişiliğimizin de zaman içinde bambaşka bir ete, kemiğe büründüğünü tespit etti.

Yedisinde çekingen biri yetmişinde de mi öyle olur?

İçe dönük bir ergenlik dönemi geçirdiyseniz eğer, kaygılanmayın! Çünkü yapılan araştırmaya göre, ilerleyen yaşlarda bambaşka biri olma ihtimaliniz var. Toplamda 63 yıl içerisinde tamamlanan bir araştırmada, Matthew Harris ve Edinburg Üniversitesindeki iş arkadaşları insanların gençlik ve yaşlılık dönemlerinde oldukça farklı kişiliklere sahip olabileceğini keşfetti.

Yürütülen çalışma 63 yıl sürdü

Neredeyse bir ömre dayanan bu geniş kapsamlı çalışma, 1950 yılında 14 yaşındaki 1209 İskoç uyruklu çocuğun katılımıyla başladı. 2012 tarihinde, katılımcıların 77 yaşına basmasıyla çalışma sona erdi. Peki, bu yıllar arasında neler yaşandı? Değişim... Değişim kaçınılmaz!

Ergenlik çağındaki bu gençler 1950 yılında öğretmenleri tarafından özgüven, cesaret, ruh hali, sorumluluk duygusu, yaratıcılık ve öğrenme isteği gibi kişilik özellikleri bakımından değerlendirildi. 2012’de ise 1209 çocuktan 174’ünün, 63 yılın ardından araştırmaya tekrardan dahil olmasıyla birlikte araştırma adına önemli gelişmelere imza atıldı.

14 ve 77 yaşlarında insanlar çok farklı karakterlere sahip

Katılımcılar tıpkı geçmişte olduğu gibi, yukarıda belirtilen altı kritere göre kendilerini tekrardan değerlendirdi. Kişilerin yakınlarından ve dostlarından da değerlendirmede bulunmaları istendi. İncelemenin sonunda görüldü ki, yıllar sadece sayılardan ibaret değilmiş. Büyük bir değişimin parçasıymış. Zira araştırmacılar, bireylerin 14 ve 77 yaşlarındaki kişisel özellikleri arasında kayda değer bir benzerliğe rastlamadı.

Günden güne farklı birine dönüşüyoruz

Araştırma gösteriyor ki, yıllar geçtikçe iki kişilik arasındaki fark daha da artıyor. Hatta, kişinin ömrü ne kadar uzunsa bu fark da o kadar fazla oluyor. 63 yıllık bir ömür göz önünde bulundurulduğunda ise “geçmişle gelecek arasında neredeyse hiçir benzerlik kalmıyor.”

Yaşlılık yıllarımızda, tıpkı ergenlik ve gençlik dönemimizde olduğu gibi sürekli olarak değişime uğrarız. 77 yaşına bastığımızda da kendimizi tamamen farklı biri olarak hayal etmek garip gelebilir. Yapılan çalışma da “bambaşka bir insan olacağımızı” net bir şekilde ifade etmiyor zaten, öyle bir potansiyele sahip olduğumuzun sinyalini veriyor sadece. Fakat her halükarda, o yaşa geldiğimizde en azından ergenlikten kalma kaygılarımızdan arınmış olacağız. (En azından, hepimizin umudu bu yönde sanırım.)