İyi ki varsın Eren! Eren’siz geçen 4 sene 

Trabzon’un Maçka ilçesinde Köprüyanı Mahallesi’nde 11 Ağustos 2017 tarihinde bölücü terör örgütü mensuplarının hırsızlık için girdiği evini güvenlik güçlerine göstermek isterken hainler tarafından açılan ateş sonucunda şehit olan Eren Bülbül, şehadetinin 4. yıl dönümünde dualar ve göz yaşlarıyla anıldı. Eren’i korumak için bedenini siper edip 41 kurşun yiyerek şehit olan Astsubay Başçavuş Ferhat Gedik de dualarda unutulmadı. 



Mezarı, şehit edildiği yerde 

Mezarı, şehit edildiği yere yapılan Eren’in annesi Ayşe Bülbül, 4 sene önce toprağa verdiği oğlunun acısını hala ilk günkü gibi derinden hissettiğini belirtti: “Erenimin ölümünün 4. yıl dönümü. Sanki biri yine bana aynı haberi verecek de yine aynı acıyı yaşayacakmışım gibi hissediyorum. Kanadım kırık, hayallerim kırık, acılarım hala taze. Fakat bir yandan da gururluyum. Benim yavrumun yaptığını herkes yapamazdı. 13 kardeşin birini vatana şehit verdim. Onun için gurur duyuyorum. Fakat yaralarım kabuk bağlamadı. İçimde hala bir bekleyiş var sanki gelecek gibi. 4 senedir bekliyorum ama gelmedi.” 



“Benim yavrumun günahı neydi?” 

Ayşe Bülbül: “Bir çocuğu allarsın pullarsın askere gönderirsin. Orada itlerle çatışmaya gider şehadet haberini alırsın. Görevi başında şehit olmuştur diye mutlu olursun. Peki benim yavrumun günahı neydi? Eren’imin hayali askerde şehit olmaktı. Yaşadığımız gecekondunun önünde şehit olacağını bilmezdi. Bize bir parça ekmek getirmek için akşama kadar çalışıp 20 TL alırdı. O gün fındık toplamıştı cebinde 20 TL vardı ona bile kurşun değdirdiler. İnsanların adaleti şaşar ama Allah’ın adaleti şaşmaz. Ben Mevlama yalvarıyorum, benim yavrumun kanı yerde kalmasın. O daha 15 yaşındaydı.” 



“Eren bu itleri burada görüp de göz mü yumacaktı?” 

Ayşe Bülbül: “Erenim bu itleri burada görüp de göz mü yumacaktı? Görmemezlikten mi gelecekti? Kim bilir onların hedefi ve planları neydi de benim yavrum canı ile onların önüne geçti. Şehitlik makamı çok güzel ama acıdı da çok büyük. Acısı tarif edilemeyen bir acı. Ben her gün burada, oğlumun mezarı başındayım. Hani küçük bir bebeğin olur da yedirir yatırırsın uyanmadığı zaman da endişelenir bakarsın ya bu da öğle bir şey. Ben ne zaman yavrumun yanına girersem benim acım o zaman diner.”