Evlat hasreti çeken aileler, Ekrem İmamoğlu’na tepki gösterdi
Evlatları terör örgütü PKK mensupları tarafından dağa kaçırılan aileler, HDP Diyarbakır İl Başkanlığı önünde evlat nöbeti tutmaya devam ediyor. Direniş içindeki aileler, Diyarbakır’a açılış için gelen Ekrem İmamoğlu’na büyük tepki gösterdi. Evlat nöbetindeki aileler, İmamoğlu’nun kendilerini görmezden geldiğini ifade etti.
Evlatlarını PKK mensuplarının dağa kaçırdığını belirten aileler, 3 Eylül 2019’dan bu yana HDP Diyarbakır İl Binası önünde evlatları için nöbet tutuyor. Türkiye’nin dört bir yanından şehre gelerek bina önünde oturma eylemi yapan ailelerin eylemi bugün 776’ncı gününe girdi.
2019’dan bu yana oğlunu arıyor
Diyarbakır binası önünde oturma eylemini gerçekleştiren ailelerden Celil Begdaş, oğlunun 5 Mayıs 2019 tarihinde terör örgütü PKK mensupları tarafından dağa kaçırıldığını; kendisinin de 3 Eylül 2019’da bina önündeki eyleme katıldığını ifade ediyor. 775 gündür oturma eylemi gerçekleştiren Begdaş, dün Diyarbakır’a açılış için gelen İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’na tepki gösterdi.
“Bizi görmezden geliyor”
Evladını arayan acılı baba Begdaş, konuyla ilgili şunları aktarıyor: “Oğlum, 5 Mayıs 2019 tarihinde HDP tarafından dağa kaçırıldı. Benim oğlum, bu binadan dağa götürüldü. Oğlumun kimliği ve montu bu binadan çıktı. İmamoğlu geçen sene seçim ziyaretindeyken bize gelmesini bekledik. Gelip bizim sorunlarımızı dinlemesini istedik. Bu sene de dün geldi Diyarbakır’a. Bu defa da kendisinin gelmesini bekledik ama kendisi vatandaşlardan resmen kaçtı. Demek ki o da HDP ile beraber. Bizim gözümüzde CHP ve HDP aynıdır. Onların zaten biraz vicdanı olsaydı biz gibi anne babaların feryadını duyardı. Biz burada 2 sene boyunca hastalık demeden yağmur çamur demeden nöbet tutuyoruz.”
“Herkes geldi ama onlar gelmedi”
Begdaş: “Biz buraya herkesi bekledik. Herkes gelsin bizim derdimizi dinlesin istedik. Herkes geldi ama CHP gelmedi. Ben buradan onların hepsini kınıyorum. Dört tane ağaç için dünyaya yıktılar ama söz konusu bizim çocuğumuz olduğunda gözlerini kapatıp kulaklarını tıkadılar. Güya halk için demokrasiyi savunuyorlar ama biz insan değil miyiz? Hiç kimse buraya gelip de bu anneleri babaları 5 dakika dinlemez mi? Yapamazlar mıydı bunu? Ama ne yazık ki gelmediler. Artık gelmesinler de. Biz bundan sonra onları istemiyoruz. Bize verilen destekler bize yeter. Biz, çocuklarımızı alana kadar buradan ayrılmayacağız. Buradan oğluma seslenmek istiyorum: Oğlum, duyuyorsan çık gel. Senin arkadaşların hep burada, hepsi geldi. Sen gelene kadar ben de burada bekleyeceğim.”
