Çanakkale Savaşı gazisinin 110 yaşındaki eşi: Yalın ayak savaşıyorlardı
Çanakkale Zaferi’nin 107’nci yıldönümü yaşanıyor. Tüm yurtta zafer törenleri düzenlenirken savaş gazisi eşini 1989 yılında kaybeden Temel Doğan’ın eşi 110 yaşındaki Güllü Doğan eşinin oldukça zor şartlarda vatanı savunduğunu ifade etti.
Çanakkale Zaferi’nin 107’nci yıldönümü yaşanıyor. Tarihi savaşın üzerinden 107 yıl geçerken savaşın yıldönümünde anılar tekrar tazelenmeye başladı. Cepheye oldukça genç bir yaşta giden ve Çanakkale Savaşı’ndan gazi olarak memleketine dönen eşi Temel Doğan’ın savaştan geldikten sonra cephedeki anılarını anlattığını ifade eden Güllü Doğan savaşın oldukça zor koşullarda ve yokluk içinde geçtiğini ifade etti. Doğan’ın eşinin ayağında potinin bile olmadığını söylerken gözleri doldu. Güllü doğan ayrıca 1989 yılında vefat eden eşinin oldukça özlediğini de ifade etti.
“Yalın ayak savaşıyorlardı”
Benim 8 çocuğum var. Eşim savaştan geldikten sonra savaş anılarını bana anlatırdı. Cephede potinleri yırtılmış ve çıplak ayak dolaşmaya başlamış. Durumu yüzbaşına aktarınca yüzbaşı ona ‘git o gavurları vur ondan sonra potinlerini giy’ demiş. O da bana ‘gidip vurdum sonra potinlerini giyerek yüzbaşının yanına gidip ‘giydim komutanım’ dedim’ diyordu. Bana birçok anısını anlatmıştı ama aklımda sadece bu kaldı. Eşim 1989 yılında vefat etti. Benim okuma ve yazmam yok. Beni nüfus kağıdında büyük yazdırdılar. Şu an 110 yaşındayım. Eşim yumurta yemezdi. Askerde sürekli yumurta yediklerini söyleyerek artık tiksindiğini ve yumurta yiyemediğini söylerdi. Onu oldukça özlüyorum ama elimden herhangi bir şey gelmiyor. Mekanı cennet olsun şu an aylığıyla bana destek oluyor. Allah tüm şehitlerimize rahmet eylesin. Allah polislere, askerlere de, başbakanlara da herkese uzun ömür versin.
“Yokluk içinde vatanımızı korudular”
Dedesinin İstiklal Madalyasını savaşın yıldönümlerinde gururla taşıdığını ifade eden torun Ali Doğan ise şu açıklamalarda bulundu:
Dedem 16 yaşında savaş gitmiş. 4 yıl orada savaşa katıldıktan sonra memleketine geri gelmiş. Bu nedenle Çanakkale Gazisi olarak madalya aldı. Dedeme kırmızı kurdeleli bir madalya veriyorlar. 1989 yılında vefat etti. Her 18 Mart’ta madalyayı alarak onu anarak geçirdiğim bir gün yaşıyorum. Dedemi 7 yaşına kadar görmüştüm. Savaş döneminde botlarının yırtıldığını ve bot olmadan yalın ayaklarla savaştığını anlatırdı. Komutandan bot istediğinde komutan ona ‘düşmanı öldür ve onun botunu giy’ diyormuş. Tam bir yokluk içinde geçmiş savaş. Yokluk olmasına rağmen vatanımızı kurtardılar. Bütün şehit ve gazilerimizin mekanı cennet olsun.
