Periyodik tablo Rus kimyacı Dimitri Mendeleyev' tarafından 1869 yılında icat edildiği düşünülüyor. Periyodik cetvel, çizelge, elementler tablosu ya da periyodik tablo olarak isimlendirilmiştir. Bu tabloda kimyasal elementler sınıflandırılır. Elementler proton sayısına göre bir dizilim halindedir. Bu dizilim şu şekildedir:
Periyodik tablo soldan sağa doğru ilerledikçe;
- Proton ve nöron sayısı ile birlikte kütle numarası da artar.
- Elektron sayısı artar ve atom numarası yükselir.
- Ametallik özelliği yani elektron alma isteği artar.
- Soldan sağa gittikçe yörünge sayısı değişmez.
- Elementin çapı ve atom hacmi azalır.
Periyodik tablo yukarıdan aşağıya ilerledikçe;
- Soldan sağa olduğu gibi proton ve nöron sayısı ile birlikte kütle numara artar.
- Elektron sayısı değişmez ancak atom numarası artar.
- Metallik özelliği yani elektron verme isteği artar.
- Yukarıdan aşağıya indikçe yörünge sayısı artar.
- Elementin çapı ve hacmi artar.
Periyodik Tablo Elementler
Periyodik tablo dört tip elementlerden oluşur. Metal, yarı metal, ametal (metal olmayan) ve asal yani soy gazlardır.
Metaller; elektron vermeye yatkın oldukları için bileşik oluştururken elektron vererek pozitif değeri katyon olurlar. Son katmanlarında az miktarda değerlik elektronu bulundururlar ve tablonun sol tarafında yer alırlar. Tam iletkenlerdir. Işığı çok iyi yansıttıklarından dolayı parlak yüzeyleri vardır. İşlenebilir bir elementtir. Bu sayede tel ve levha şeklini alabilir. İletken olduğu için elektrik ve ısıyı iyi derecede iletir. Buna bağlı olarak erime ve kaynama derecesi yüksektir. İki metal karıştırılırsa alaşım oluşabilir.
Ametaller; son katmanlarında en az dört veya daha fazla elektron bulunur ve elektron almaya yatkındırlar. Periyodik tablo içinde sağ kısmında bulunurlar. Yüzeyleri metallerin aksine mattır. İşlenir halde değillerdir. Kırılgan olduklarından dolayı şekil verilemez. Grafit dışındaki ametaller ısı ve elektrik iletimi yapamaz. Katı, sıvı ve gaz halinde bulunabilirler.
Yarımetaller; hepsi oda koşullarında katı halde bulunur. Bir kısmı mat bir kısmı parlak görünümdedir. Metallere göre kötü, ametallere göre iyi iletkendir. Kırılgan bir yapıda değillerdir. Bu sayede işlemek mümkündür.
Soygazlar; doğada gaz halinde, renksiz ve kokusuz olarak bulunur. Erime ve kaynama dereceleri fazlasıyla düşüktür. Yapıları tek atomludur. Doğada serbest dolaşırlar. Kararlıdır dolayısıyla kimyasal tepkimeye girmedikleri gibi bileşik oluşturmazlar.
